Son Yazılar

Hayata yeni gelen bir bebek için dünya, sınırsız bir tatmin ve kontrol alanı gibidir. Acıktığında doyurulur, ağladığında kucaklanır, ihtiyaçları anında karşılanır. Ancak bu ideal dünyadan gerçekliğe adım atması gerekecektir. Bu adım, yalnızca hayal kırıklıklarıyla değil, şefkat ve sabırla dokunan bir ilişkide mümkün olur. Anne, bu

Ergen için, anne-babanın varlığı artık bir “can simidi” değildir, en iyi ihtimalle ara ara sokulabileceği “güvenli bir limandır”. Ergen bir yandan anne-babasını “iterken”, bir yandan da kendine doğru “çeker”. Tıpkı ergenin iç dünyası gibi kafa karıştırıcıdır bu çekme-itme hali. Anne-baba güç bir dengeyi tutturma göreviyle karşı karşıya kalır: fazla müdahaleci, sorgulayıcı olmadan, belirli bir uzaklıkta onlara eşlik etmek.

‘Sınır’ konusunun Psikoloji kuramlarında çok önemli bir yeri var. ‘Sınırlar’ üzerine sayfalarca yazabilir ve tartışabiliriz. Bu yazıda ise bu çok boyutlu konuya biraz yakından bakalım istiyorum. ‘Çocuklara nasıl sınır koyulur’ konusu bir başka yazının konusu olsun. Sınır denince ilk aklıma gelen şey, iki alanı birbirinden