Çocuklarda Oyunun Önemi

Psikanalist ve pediatr Winnicott’a göre, yetişkinler ve çocuklar oyunda, hatta sadece oyunda, yaratıcılıklarını kullanırlar. Bu düşünceden yola çıkan Winnicott, psikanalizi bir oyun türü olarak görür. Oyun çocuklar için tedavi edici ve yaratıcıdır.

Fakat fiziksel oyun tek oyun tipi değildir. Çocuk gelişiminin önemli unsurlarından biri “sembolik oyun” olarak da adlandırdığımız yap-inan oyunudur. Bu oyunda çocuklar farklı roller üstlenerek (anne, baba, doktor olmak vb.) birden fazla bakış açısını görebilirler ve bu sayede duygularını ve fikirlerini zenginleştirebilirler. Yap-inan oyunu, çocukların bilişsel ve sosyal gelişiminde büyük rol oynar. Çocukların 2 ila 6 yaş arasında oynadıkları bu oyunun bazı faydalarını su şekilde sıralayabiliriz:

• Dil gelişimine yardımcı olur. Gelecek zaman, geçmiş zaman kiplerinin veya sıfatların doğru yerde kullanılmasında etkili olur.
• Zihin toerisinin (theory of mind) gelişmesinde etkili olur. Bu yeti kişinin kendinin ve başkalarının zihinlerinin nasıl çalıştığını anlaması, duyguların, arzuların ve inançların nasıl oluştuğunu kavramasına yardımcı olur.
• Duygusal farkındalığı artırır. Oyun süresince, olumlu ve olumsuz duygular deneyimlenir, bu duygular olaylar ile bağdaştırılır.
• Öz-denetim (self-regulation) kabiliyetini arttırır. Bu özellik kişinin duygu, düşünce ve hareketleri düzenleyebilmesinde etkilidir. Bu şekilde istekler ertelenebilir, empati yeteneği artar ve agresyon azalır.
• Kişiyi bilişsel olarak esnekleştirerek yaratıcılığı artırır.
• Problem çözme yeteneğini geliştirir.

Derleyen: Serra Ababay

Referans: Winnicott, D. W. (1971). Playing and Reality. Routledge Classics: New York Kaufman, S. B. (2012). The Need for Pretend Play in Child Development. Psychology Today. URL Erişim: 26 Eylül 2013.